خدا را شکر که من مرد هستم

با سلام خدمت همه ی جوونای ایرونی

در ادامه بحثم می گم خدا را شکر که من مرد هستم، اگر یک زن بودم نمی دونستم در بعضی از موقعیت ها چکار باید بکنم؟ چطور متلک های بعضی از پسر ها را جواب بدم؟ چطور خودم را از بعضی گناهان دور کنم؟ چطور مواظب آبروی خودم باشم؟ آخه تو این دور و زمونه بعضی از مردم خیلی راحت آبروی دیگران را می برند، نمی دونستم که به دوستم یا به بغل دستی چطور بگم حجابت را کامل کن؟ یا اصلاً خودم فرد محجبه بودم یا نه؟ خیلی سخته داشتن حجاب کامل ، خیلی سخته توی تابستون حجاب آنچنانی داشتن ، خیلی سخته اطرافیات همه به خودشون برسند و خودشون را به این و اون نشون بدهند و من خواسته باشم برخلافشون رفتار کنم .

البته این را هم بگم خدا به هر کسی هر چیزی داده به اندازه ی ظرفیتش داده، اگر من الان مَردَم به خاطر اینکه ظرفیت زن بودن را نداشتم ، اگر فرد دیگری زن است به خاطر اینکه ظرفیت زن بودن را داشته، پس اگر من الان برخلاف مرد بودنم بیام مثل زنها رفتار کنم ظرفیت خودم را نشناختم یا اگر زنی خودش را به شکل مرد کند ظرفیت زن بودن خودش را نشناخته، اگر من را مرد آفریده می دونسته که می تونم مرد خوبی باشم، یا می دونسته که اگر زن باشم از پس خودم بر نمیام و تو هزار جور گناه می افتم، اگر دیگری را زن آفریده می دونسته که وظیفه اش را در مقابل این گونه مسائل می تونه انجام بده .

ادامه دارد...

نمی دونم می تونم حرف دلم را بهتون برسونم یا نه؟ ولی می خوام بهم بگید موافقید یا مخالف ؟